Past vastgoed bij de bedoeling van je organisatie? Bij de, waarschijnlijk veranderde doelgroep, bijvoorbeeld voor hulp bij conflictscheidingen? 

Laurens Schiks, managing consultant en adviseur van Bureau Bont doorliep met ons een aantal checklists, onder meer:

• Is vastgoed noodzakelijk? Als middel wel, voor je visie op zorg en hulp niet, reageerde een deelnemer. Voor je zichtbaarheid niet meer, meende een ander. Voor een jongere van zeventienplus is ergens wonen wel een noodzaak, maar voor jeugdzorg zelf niet, stelde de volgende.
• Ben je onderscheidend met je vastgoed?
• Is je vastgoed renderend? Het antwoord hierop was niet voor iedereen meteen op te lepelen: koppel je inkomsten aan locaties, hoe reken je de inkomsten van ambulant werkers dan mee? Een deelnemer gooide de knuppel in het hondenhok met de opmerking: “Wat doet het er toe om dat exact te weten?”

Een andere vraag die aan bod kwam is hoe de verhouding is tussen je personeelsbestand en het vastgoed dat je hebt.
Met een model why-what-how discussieerden we over of het hebben van vastgoed de ‘Why’ van je organisatie raakt. Vaak is vastgoed een ‘How’. Kan het anders?
Als je kijkt naar je corebusiness en de vergelijking maakt met de ontwikkeling van Tomtom, het navigatiesysteem, dan zie je dat Tomtom lang niet meer (alleen) apparaatjes verkoopt. Intussen verkoopt het bedrijf ook data aan anwb, voor verkeersinformatie. Oftewel, de corebusiness is veranderd in: locatie bepalen.
Zie bijlage voor de powerpointpresentatie met checklists van Laurens.

’s Middags gingen we in groepjes aan de slag met de Negatieve Brainstorm met Willem Smink van De Jonge Honden: een vraag bedenken, die omkeren en vervolgens tot in het extreme oplossingen voor dat omgekeerde probleem bedenken. Het bleek voor de meeste groepen nog niet mee te vallen om negatief te brainstormen! Voor je het wist kwamen er weer positief geformuleerde oplossingen tevoorschijn…
Vervolgens formuleerden de groepen oplossingen, en in een pitch van 1 minuut presenteerden de groepjes twee casussen met oplossingen voor hun probleem.
Algemene adviezen die daaruit voortkwamen:

• Voel je niet overal verantwoordelijk voor, houd je bij je opdracht en kaats de bal terug. Bijvoorbeeld: een jongere heeft woonruimte nodig, want hij of zij is achttien. Leg het probleem bij de gemeente/woningbouwcorporatie.
• Bedenk vooraf hoe je kunt stoppen met bijvoorbeeld het huren van een pand: bedenk een exit-strategie. Zo kun je op korte termijn, zonder onverwachte kosten, uitstappen. Dan pas ga je de verplichting aan. Deel het pand met meerdere partners – risicospreiding
• Op woensdag en vrijdag zijn dikwijls hele panden leeg. Krimp in en vergader vaker aan de eettafel bij iemand thuis, organiseer een wandeloverleg of ga op het stadhuis zitten (waar ook op woensdag en vrijdag lege ruimtes zijn) met een vlaggetje van je organisatie op het bureau. Creëer een bijenkorf met anderen, houd vaker videoconferencing. Deel panden met de jeugd-ggz, waar ze juist op woensdag en vrijdag ruimtes tekort hebben.

 

Na de borrel zetten we het uitwisselen van dilemma’s en oplossingen voort in restaurant Poppe en werd onder meer duidelijk dat als je zelfs met een kameel naar de Noordkaap kunt rijden, problemen in de jeugdsector toch ook echt oplosbaar zijn…

Tot de volgende bijeenkomst Inclusief Organiseren op 7 juni in Utrecht! Op deze dag denken, discussiëren en ervaren we samen met het bestuurdersnetwerk Assocatie voor Jeugd, de uitvoerend professionals met hun netwerk DENKtank en wij directeuren verenigd in de AssocatieKring hoe inclusief werken echt van de grond komt.